معماری یزد و کرمان سوژه «دالان دل» شدند/ رسیدن به زبان هنری ملی

نمایشگاه مجسمه‌های لیلا مرتضوی یزدی با عنوان «دالان دل» تا ۱۴ آبان ماه در نگارخانه لاله برقرار است. در این نمایشگاه انفرادی ۳۰ اثر مجسمه از آثار مرتضوی یزدی به نمایش گذاشته شده که این آثار حاصل بیش از ۳ سال تلاش او در عرصه مجسمه سازی است. ایده خلق مجموعه «دالان دل» آن‌چنان که در بیانیه نمایشگاه آمده بود، از برخورد مستقیم با معماری مناطق کویری ایران در دوران کودکی هنرمند آغاز شده و به مرور زمان با مطالعات و پژوهش‌هایش توسعه یافته است. فضای حاکم بر مجسمه‌های او بیانگر حس مکان در معماری ایرانی است و آکنده از دریچه‌هایی که با راه دادن به نور، سرود زندگی و پویایی را می‌سرایند.

لیلا مرتضوی یزدی هنرمند مجسمه‌ساز و نقاش در گفتگو با خبرنگار مهر درباره اینکه نقاشی و تصویرگری چه تأثیری بر مجسمه‌سازی‌اش گذاشته و به او کمک کرده است، توضیح داد: نقاشی و تصویرگری بسیار زیاد به مجسمه‌سازی من کمک کرده است؛ در واقع بعد از مدتی دریافتم که نمی‌توانم آنچه را که در ذهنم است، اجرا کنم، به همین دلیل بود که در دوره‌های انجمن تصویرگران نام‌نویسی کردم و بعد از مدتی به دلیل علاقه‌مندی بسیاری که در خود یافتم، در مقطع کارشناسی ارشد تصویرسازی دانشگاه هنر تهران مشغول تحصیل شدم و آموخته‌هایم از آن دوره‌ها در خلق این آثار عمیقاً تأثیرگذار بوده‌اند.

وی درباره اجرا کردن پیچیدگی‌های آثارش و حس خوشایندی که آن‌ها به مخاطب می‌دهند و اینکه این موضوع ریشه در چه مسأله‌ای دارد، گفت: تفاوت‌های زندگی آپارتمان‌نشینی در تهران با خانه‌های وسیع و تو در توی قدیمی یزد و کرمان همیشه برایم قابل توجه بود. این روابط تو در تو به همان بازی‌های من در میان پله‌ها و فضاها و دالان‌های خانه‌ها و مسجد جامع و بازار قدیمی رفسنجان برمی‌گردد. برای من و برادرم که در تهران آپارتمان‌نشین بودیم، پلکان مارپیچی که از زیرزمین تا پشت بام خانه‌های مادربزرگ‌هایمان را ضمن تقاطع با فضاهای متعدد دیگر به هم متصل می‌کرد، پدیده‌ای شگفت‌انگیز به حساب می‌آمد.

این هنرمند یادآور شد: ارتباطات گسترده و چند جانبه فضاهای مختلف از سالن مهمان‌خانه گرفته تا زیرزمین و پشت‌بام و از مطبخ تا انبار و اتاق‌های اندرونی و پستو که از طریق روابط فضایی مانند پلکان یا درهای چوبی بزرگ و یا به واسطه دریچه‌هایی مشبک و یا حفره‌ها و بادگیرهایی در سقف گنبدی (که برای دستیابی به مناسب‌ترین نور و تهویه ممکن طراحی شده بودند) به هم مرتبط می‌شدند بستری برای بازی و گسترش خیال بود و خاطره بسیار خوشایند همین روابط پیچیده در هنگام اجرای مجسمه‌هایم سبب می‌شود که تا حد ممکن فضاها را به هم راه بدهم.

مهدی طارمی

جدیدترین یادداشت‌ها

بایگانی

جستجو

معماری یزد و کرمان سوژه «دالان دل» شدند/ رسیدن به زبان هنری ملی